Manuel Herminio Iglesias
Estouno vendo. Na súa cachola soamente hai espazo para os cartos. É a súa matería prima. E como os euros e os dólares ocupan todo o espazo no seu corpo, pois outras cousas non pode entrar nos seus miolos. Polo tanto, non hai lugar para a sembilidade social, nin para as mostras de empatía cós milleiros de almas que viven día a día na precaridade. Non. Soamente hai espazo para os millóns que, ó fin e o fallo, son os que alimentan o seu espírito, son a súa alma e a razón da súa existencia vital.
As declaración dese señor, que é o presidente dunha compañía electrica, ergueron unha xeira de comentarios nos que, a pesares das disculpas que deu a empresa, califícano de insensible e pouco menos que un ser feito pra amosar o poder do diñeiro e o que deso se deriva.
O malo e que destes poderosos que gañan millons de euros ó ano e nos chaman tontos os consumidores, hai moitos máis. Sí, moitos que so fan rirse do común dos mortais; que viven, ou mellor, que vivimos facéndo numeros pra chegar a fin de mes sen débedas e así ir tirando.
Esto é o que lle acontece ás persoas que somamente ven números e cartos no seu camiñar pola vida. Lembro que un día escoiteille a un destes persoeiros o seguinte: a ética e a sensibilidade coa masa social, non da de comer. Hai un par de meses, tomando un café nunha terraza desta Auria, unha rapaza achegouse toda chorosa pedíndome unha axuda pra poder pagar o tren e volver ó Barco de Valdeorras. Pregunteille por que pedía axuda. Díxome que unhas persoas a enganaran pra vir a Ourense e que logo a deixaran tirada; e que quería volver pra súa casa. Dinlle unha moeda e marchou. Un empresario importante que estaba na mesa do lado tomando café, de súpeto díxome: mal feito, a esta xente non se lle pode dar ren.
Non lle respostei, pero si o recoñecín. E agora co asunto do presidente de Iberdrola veume á memoria o daquela rapaza, pois vexo certa conexión co desprezo que lle fixo ós consumidores o xefe da electrica aludida. Polo que parece que a xente de negocios esta tan obsesionada co tema dos cartos que, moitos carecen de semsibilidade e, meten no mesmo saco, ós profesionais da esmola, e as persoas que non o son. E a adolescente non era dese ramo.
Ben sei que todos os empresarios non son así, e cóstame crer que o que me reprochou darlle unha moeda á rapaza tampouco. Pero tamén son dos que penso que ninguén sae a pedir esmola se non ten unha perente necesidade.
De todas maneiras, vexo unha relación moi forte entre ser duro e non darlle cadela a ninguen sen recibir beneficions a cámbio. E esto lémbrame a novela do Porco de pé de Vicente Risco, pois anínda hai moitos porcos de pé que andan a pulular por esta cidade.
En fin, as declaracións do mandamais actual desa compañía electrica que seica gaña 13 millóns de euros ó ano, desafinan e rínse de milleiros de de cidadáns que vivimos día a día. E tamén cantan por seren unhas declaración que minusvaloran as intencións e accións do goberno. Accións que, dalgunha maneira, tentan palíar o abuso desas electricas dás que o interdito forma parte. Remato: cando unha persoa so é froito dos cartos; cando so pensa en números e carece de empatía e sensibilidade co resto dos humanos; cando non ve outra cousa mais que beneficios, pasa a ter a categoría dos animais pouco racionais e avaros que logo serán, porque tamén morren, como di o meu amigo Carballido, os máis ricos do cementerio.
Outros artigos de Manuel Herminio Iglesias
Ourense: Sen obxectivos nin proxectos
Ourense, por riba das ideoloxías
Vandalismo, botellóns e desleixo
Dúas maneiras de actuar na política
