Antón Jardón
Curriculum Antón Jardón
«Se as cousas fossem diferentes, seriam diferentes: eis tudo. / Se as cousas fossem como tu queres, seriam só como tu queres».
(Alberto Caeiro (Fernando Pessoa), Poemas inconjuntos)
A día de hoxe aínda perduran as trécolas sobre a procesión en rogativa –ou moción de censura– oficiada polo neofranquismo cortesán e por un sancristán tridentino vestido de diácono, o metamórfico Ramón Tamames, convocada co fin de pedirlle á Nosa Señora da Extremadoira que intercedese ante o confrade Feijóo, para excomungar ao pecadento Pedro Sánchez, por pactar cos tocagüevos da periferia que, amais de baleirar as competencias e a caixa do Estado, están obcecados en desmembrar a patria.
Antes da moción os súbditos de provincias ceabamos con alprazolam, tratando de amansar os desvelos causados polo goberno social-comunista, impulsor do separatismo. O profesor independente por Vox, aspirante á presidencia do Goberno, os 52 voxistas e pico e bastantes tertulianos desbocados, estiveron a piques de conseguir que conciliaramos o sono, sen sedación, se a súa proposta para restaurar os alicerces castizos da patria tivera maior apoio. Mais, como a heroicidade non prosperou, seguiremos amomiados e engulindo sacas de alprazolam. Perden os patriotas mais gañan as industrias farmacéuticas. Iso si, mercé a angueiras como esta, que ocupan a cabeza e o tempo de tantos iluminados que transitan polo epicentro do Estado español, Madrid consigue consolidar o título de capital mundial das artes circenses e das parvadas supinas. Non todo son desgrazas.
E unha verdadeira mágoa que sendo tan necesario, Galicia, cada vez máis avellada, non paira un novo Valle-Inclán para darlle forma literaria a esta barafunda madrileña, tan esperpéntica como aburrida. Teremos que seguir padecendo ataques de insomnio, por non sermos capaces de facer estoupar a tempo a metamorfose política que acabará sentando na Moncloa ao monstro das sete cabezas. De aquí saíron cinco: Franco, Fraga, Leopoldo Calvo-Sotelo, Rajoy e Feijóo. As outras dúas, Abascal e Tamames, produtos da divina Providencia, só son parentes consanguíneos de máxima confianza.
Non nos enganemos. O da moción censura de hai uns días era o preludio, o primeiro gran ensaio xeral. Así que, por moita abstención do PP e por moito que a señora Ayuso nos queira embobar co conto de «que cada uno siga su camino», ela e o e o señor “siempre quise vivir den Madrid” non só saben que todos os camiños van dar a Roma senón que traballan para que os seus non se descarreiren. En maio haberá un novo ensaio e, tal como van as cousas, tal como vai a vida, todo parece indicar que o inverno pode comezar en xuño e durar unha verdadeira eternidade. Entón será cando a nosa desmemoria nos converta definitivamente nuns pobres carneiros mochos que pasaremos os días dando cabezadas contra ese espello convexo que, durante tanto tempo, fomos tecendo cos fíos da nosa estúpida aquiescencia.
[O meu tío Lisardo pensa que, se no canto de bebermos nós mesmos as augas do Miño, cremos que os de Madrid nos van cortar a sede coas atoldadas augas do Manzanares, deberiamos ir buscando quen nos faga unha traqueotomía, porque o bico do embude sempre será o tapón e nunca o respiro].
Outros Artigos de Antón Jardón :
Que tropa, que tempos…, que ventos!
Cartas sen selo: As fragrancias que nunca esvaecen
Cando pretendes apalpar os sentires da noite
A dama da Lagoa, Xinzo, Carreira e nós
A insignificancia das cativezas
Don Alberto e a súa circunstancia
O que acontece é insignificante, o importante é o que nos contan
“Don Alberto, o home que perdeu o acento (que nunca tivo)”
“O estado da nación / O estado da ficción”
“A insipidez minguante da esquerda cortesá”
” Don Alberto e a astroloxía luscofusquiana “
Aaai!, se as paredes falasen, don Alberto.
” Feijoo e a reconciliación coa familia (política) “
” O seu nome fede a pólvora queimada, excelentísimo señor! “
” Feijóo rebenta os freos ao atravesar ao Padornelo “
” Contra o carnaval de Madrid, viva o entroido de Xinzo! “
” Cando as rogativas non dan acabado coa sequía “
” O desencanto de don Claudio “
” Vai moito frío en Penalonga “
“Unha ovella na tulla do diñeiro”
” A galiña que pon os ovos sen data de caducidade “
” Contando tardes, sobre todo, tardes “
” A señora da máscara no papo (e a educación no sobaco) “
“Paco Picholas e os elementos noctámbulos ”
” A codia das ausencias en tempos adversos “
” A algarabía cuántica da covid-19 e a matanza da señora Clotilde [relato] “
” A contumacia dun milhomes contra a cerellada doutros catro [relato] “
” Que diferenza hai entre a denta-dura de Trump e o dentame de Bide? “
” Maldita escuridade! (Sempre anoitece con máis Vox e menos Nós no horizonte) “
” Guerra patriótica: nacionalismo madrileño contra centralismo español “
” Ménage à trois nas cloacas do Barbaña “
” Algo cheira a rancio na cidade dos biosbardos “
” Casabranca e o lado íntimo da pseudo-política ourensá.”
” Non hai doce sen trece (corolario) “
” Non hai doce sen trece (segunda parte) “
” Non hai doce sen trece (primeira parte) ”
” Antollo e o xurelo guisado [relato] “
” O can vello, o amo e o patrón [relato] “
” Incontinencias dun petulante na fase 1 [relato] “
” O corvo e o alcalde [relato] “
” A pandemia dos estorniños berrecallos [relato] “
” Unha muller confinada no supermercado “
“O cadeliño zuro e o visitante impertinente”
” 5 de abril, Domingo de Ramos “
