Manuel Herminio Iglesias
“O mudo sempre camiña, e faino segundo a cadencia dos cartos que son a ciencia. Sempre manda o vil metal nesta danza ritual que a todos nos enlouquece…”
A noria do tempo sinálamos o rimo da nosa vida diaria. Os días, meses e as estacións do ano marcan o decorrer e a forma de vivir. E neste decorrer están tomando moita forza dúas datas. Estas son: as veces que temos a obriga do cambio de hora. Ou sexa no ultimo fin de semana de outubro e ultimo do mes de marzo. Pois facendo ises cámbios no reloxo semella, aínda que erroneamente, que entramos no tempo do inverno ou que estamos a encetar o tempo de verán.
Levamos moitos anos repetindo esta cantinela; levamos con istes cámbios que, aínda que non o pareza si afectan e moito na nosa vida diaria, moito máis de trinta nanos. Pero a verdade é que, dende que comenzou esta obriga, sempre se nos vendeu iste modelo afirmando que era para aforrar enerxía e gañar máis tempo de luz. Con todo, coido que o dito non é nada máis ca un conto. Non é nada máis ca unha cantinela que vai nun envoltorio semellante ó preámbulo das leis e dos decretos que sempre din que son en beneficio dos cidadáns. Logo sae o que sae e pasa o que pasa. O cámbio de hora foi unha forma de vender unha decisión que descoñecemos se serviu pra aforrar enexía, ou si persigue outros obxectivos que non convén desvelar.
Vexamos: nesta nosa terra seguindo o trazado dos meridianos teríamos a hora de Portugal e as illas Canarias. Mais co cambio que comenzou o pasado 30 de marzo, o que facemos é adintar unha hora, polo que os días son moi longos e, aínda que non o pareza, trastocan moito a nosa rutina, pois perdemos tempo de descanso. Pero a idea de manter unha hora única no espazo xeográfico que vai dende Fisterra ate Maiorca, lévanos a aceptar a misma hora en todo o Estado. Mais o que non se entende ben é que teñamos que ir dúas horas por diante si tomamos como referencia a luz solar. Ben sei que ter dous usos horarios no Estado traería complicacións e non parece viabel. Mais ainda estando incluídos nun uso horario que non nos pertence, a que ven este cámbio da primavera? Non sería mellor seguir co horario que tíñamos?
O comenzo dixen que a economía e os cartos marcan en todos os aspectos a nosa vida. E, segundo o que se argumenta aínda que non se di claramente, o cambio horario ten moito que ver cunha decisión baseada no consumo e polo tanto na economía. Pois aínda que durmamos menos, ou que descansemos menos, ó termos máis tempo de luz, incentívase máis o traballo e tamén o tempo de lecer. E polo tanto, tamén o tempo de consumir. Si, o tempo de consumir, que ó fin e o fallo é a roda que fai camiñar a nosa sociedade. Pois, non esquezamos que vivimos nunha sociedade de consumo. Unha sociedade consumista con todas as súas consecuencias positivas e tamén negativas. Eu diría que, a día de hoxe vivimos, nunha sociedade de consumo acrítico. Ou si o prefiren, de conumo desmesurado. Polo que, si os días son moi longos, sempre estamos dispostos ó lecer e iso tamén xenera cartos , sobor de todo no ramo da hostelería.
No mundo actual a noria do tempo dá voltas sen parar. E aínda que non o pareza camiña moi de presa. Polo que, co actual cambio horario, semella que entramos nun tempo que, ficticiamente, deixa atrás a escuridade do inverno. Mais o de adintar unha hora, por moito que prediquen dende as diferentes esferas do poder, á cidadanía non lle ve ningún beneficio. E sí, un desaxuste na rutina da vida diaria. En fin, mentres non cambie a roda do cámbio horario que seica será no 2026. e desapareza esta cantinela, non queda outra que adaptarse.
Outros artigos de Manuel Herminio Iglesias
Ditadores coa faciana de demócratas
A opinión de Manuel Herminio: “Enfurruñados ou riquiños”
Quen fala dos problemas desta terra?
Asaltar o ceo contra o pracmatismo
A fantasía e o consumismo no Nadal
Feijoo e as maiorías absolutas
Descoñecen o que berran e chantean?
Lavándolle a faciana a extrema dereita
Moita enerxía sen rentabilidade
Ourense: Sen obxectivos nin proxectos
Ourense, por riba das ideoloxías
Vandalismo, botellóns e desleixo
Dúas maneiras de actuar na política
